เพื่อน

           

  ฉันได้เข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่โรงเรียนหลวงวิทยา ฉันมาอยู่ที่นี้เริ่มรู่จักเพื่อนคนแรก คือ เพื่อนกิ่ง เพราะเพื่อนกิ่งเคยเจอกันมาก่อนจากโรงเรียนประถม เราเริ่มคุยกัน กิ่งเป็นที่เขามาหาฉันก่อน กิ่งชวนคุยดีมากดิ่งชวนไปเล่นนั้นี้ตลอด เราคุยกันตลอด แล้วเราก็ได้มาแข่งกีฬาที่โรงเรียนของกิ่ง กิ่งก็แนะนำเพื่อนให้รู้จัก เพื่อนลิฟ เพื่อนโอโซน เพื่อนอุ้ม เพื่อนการ์ตูน เพื่อนบีบี เพื่อนโย เราแค่รู้จักยังไม่สนิทกันมากเพราะยังไม่รู้จักกันกีเลย ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นยังกันดีว่าพวกเขาเป็นยังไง เขาจะดีกับเราไหม

  พอทางโรงเรียนดงหลวงวิทยาเปิด เราบังเอิญได้อยู่ห้องเดียวกันกับเพื่อนที่รู้จักสะงั้นเป็นความบังเอิญที่ดีมากเลยแหละ ได้อยู่กับคนที่เพื่อนกิ่งแนะนำทั้งหมดเลย เราได้อยู่ห้อง 4/1 นะ เราคบกันเราไม่ได้เรียนเก่งหรอก แค่ฉันน่ะเพราะเพื่อนของฉันเก่งหมด แต่ในเรื่องที่ฉันไม่เข้าใจอะไรเขาจะคอยบอกฉัน เพื่อนคนอื่นๆในห้องก็ดีกับฉัน ฉันก็ดีเขาเกมือนกัน เรามีอะไรเราแบ่งกัน เรารู้เรามีเรื่องอะไรดีๆเราก็แบ่งปันกันเสมอ มันดีอย่างนี้แหละ

   เราสนุกกันมากเลยน่ะ แม้จะทะเลาะกันบ้างไม่เข้าใจกันบ้าง แต่สุดท้ายเราก็กลับมาดีกัน กลุ่มของเรามี 10 คนพอดี ไปไหนเราก็เป็นคู่ๆ แบ่งกลุ่มกันง่าย เวลาเราทะเลาะกันมันอาจจะเป็นเรื่องง่ายที่เราดีกันได้น่ะ เรามีเพื่อนแค่นี้ เขาจะกับเรา ต้องมีเพื่อนที่เขาเข้าใจเรามากที่สุด ไม่ทิ้งเรายามทุกข์เมื่อเราสุกเขาก็คอยอยู่ยินดีกับเรา เพื่อนที่ดีไม่จำเป็นต้องรวยนิสัยดี ไม่จำเป็นต้องเรียนเก่ง ไม่จำเป็นต้องนิสัยดีมาก แค่เราเข้าใจเป็นชอบเพื่อนในสิ่งที่เพื่อนเป็นแค่นี้ก็พอแล้ว ใช่ไหมเพื่อน......




@โรงเรียนดงหลวงวิทยา

แดนซ์ @58

    เป็นปีแรกที่ฉันได้ไปแข่ง การประกวดแดนซ์ประกอบเพลงนักร้อง เราซ้อมกันเป็นเดือนๆเลยแหละในช่วงแรกๆเพราะว่า ฉันและเพื่อนยังเต้นไม่แข็งแรงยังเต้นไม่ถูก ยังเต้นไม่แข็งแรง ก็มีคนมาสอน พี่เขาก็สอนดีมาก สอนจนเราเป็นทุกอย่างอะ มันดีจริงๆเลยน่ะ ที่ทำให้กล้าแสดงออก ได้ไปในที่ต่างๆ ไปแข่งเราจะได้ไปเที่ยวด้วยเพราะมันไกลได้นอนค้าง ได้นอนได้ทำคาวมรู้จักกับเพื่อนร่วมทีม ตอนนี้เรายังไม่ค่อยที่จะสนิทกันสักเท่าไหร่เพราะเราพึ่งได้ร่วมงานกันได้ไม่ได้ แต่ตอนนี้สนิทกันมาก ถึงมากๆๆๆๆอะ เพราะเราได้อยู่ซ้อมจนดึกด้วยกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน กินกับถ้วยเดียวกัน แต่บางทีเรากินช้อนเดียวกันด้วยซ้ำ เราป่านอะไรด้วยกันมาเยอะมาก เราผ่านมาหลายเวที แต่ละเวทีมันทำให้เราได้ทั้งคำติคำชมที่กรรมการได้สอนได้เสนอเรา ให้เรามาปรับปรุง มาทำให้ทีมเราเป๋ะมากขึ้น ทุกเวทีที่เราไปเราขึ้น เราแสดงเราโชว์เสร็จ มันจำทำให้เราทุกคนเก่งขึ้น เราชอบน่ะพวกเราชอบที่จะเต้นสวยๆไม่โปว์ให้คนดู แล้วคนเขาก็ชอบที่เราเต้น ตื่นเต้นกับท่าทางของเรา มันมีความสุขดีน่ะ เราว่า

   ปีนี้ที่เราไปแข่งระดับภาค มันก็ทำให้เราได้ไปในระดับประเทศด้วยน่ะ เราได้อันดับที่ 5 ของประเทศ เราตื่นเต้นมากเพราะไม่เคยมาในระดับลึกๆขนาดนี้ เราว่ามันดีที่สุดแล้วละ แต่มันเป็นความทรงจำครั้งหนึ่งที่เคยเกิดขึ้นในหนึ่งชีวิตเรา เราจะจำตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้าย จุดเริ่มต้นของฉัน.....





@จุดเริ่มต้น

กีฬาสี @60

      

   มหกรรมงานกีฬาสี งานใหญ่ของโรงเรียนของเราเลยแหละ ทุกคนต่างพากันตื่นเต้นกับงานนี้มาก ทุกคนอยากให้มีอยากให้จัด มันทั้งสนุก ทั้งมันส์ อยากให้จัดหลายๆวัน ทุกๆวันแหละ มันได้ทั้งเล่นกีฬาทั้งฝึกการร่วมงานกับคนอื่นอีกด้วย กีฬาเป็นกิจกรรมหนึ่งที่ช่วยให้คนหลายๆคนมาอยู่ด้วยกันแล้วสนุก สร้างความสัมพันธ์ความรู้สึกดีๆต่อ อาจเป็นทะเลาะบ้างในการร่วมงานกันทีมแต่ยังไงก็คือทีม ยังไงก็ได้ร่วมงานกันอยู่ มันทำให้เราต้องหัดปรับคติที่มีต่อผู้อื่นให้มันลดลง ควรปรับอะไรหลายๆอย่างให้เข้ากับเพื่อนร่วมงาน ช่วยกันออกความคิดเห็น ออกไอเดียร์ ช่วยกันทำนั้นนี้จนอะไรออกมาจนเสร็จและออกมาดีที่สุด

   ที่ขาดไม่ได้ในงานนี้ก็ต้องมีเพื่อน เพื่อนที่ร่วมสนุกไปดวยกัน พร้อมที่สนุกพร้อมที่มันส์เมื่อเรามีเพื่อนอะไรๆมันก็ดีหมดแหละได้เพื่อนชวนทำนั้นนี้ อยู่กับเพื่อนมีแต่ความสุข มันจะคอยอยู่ข้างๆเราเสมอ ถ้าเจอเพื่อนดีมันก็ดี ถ้าเพื่อนมันไม่ดีก็ไม่ต้องไปคบมัน ต่างคนต่างอยู่ไแเลย

   สิ่งหนึ่งที่ฉันมีส่วนร่วมในงานนี้ ทางพี่ๆเขาได้เลือกฉันให้เป็น ดรัมไม้1สี เป็นก็ทำให้เรากล้าที่ออกไปแสดงมากขึ้น การโดนเลือกบ่อยๆมันทำให้เรากล้าที่จะออกความคิดเห็นกล้าที่จะออกไปโชว์ต่อหน้าคนเยอะๆ กล้าที่จะแสดงออกในสิ่งดีๆ ถ้ามันดีเราก็ทำมันไม่ดีเราก็ไม่ทำ แต่มันก็นะที่ต้องทำอะไรหลายๆอย่างพร้อมกันขนาดนี้ ในเมื่อเราได้โดนเลือกแล้วเราต้องทำให้มันออกมาดีที่สุด.....

@โรงเรียนดงหลวงวิทยา

อบรม @โรงเรียนธาตุพนม

  พวกเราได้เป็นตัวแททนไปอบรมที่โรงเรียนธาตุพนม เพื่อเป็นแกนนำแล้วมาเผยแพร่ต่อ แก่พี่ๆน้องๆในอกาสดีๆ ก็ต้องคว้าไว้เสมอ ได้ทั้งความรู้ ได้ทั้งเจอคนมากมาย เจอเพื่อนต่างโรงเรียน ในโครงการนี้ที่ฉันไป ก็ได้ค้างคืน 3วัน2คืน ซึ่งโครงการนี้ไปแล้วคุ้มมาก สอนอะไรเรามากมาย แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับตัวเรา ต้องทำให้คนอื่นสนใจยังและจะทำให้เราน่าสนใจยังไง ทำยังไงเราจะอยู่ร่วมกับคนเยอะๆได้ เรื่องของยาเสพติดก็เหมือนกันที่ค่ายนี้เน้นเอามากๆเพราะเป็นของการย่อยจาก ทูบี นัมเบอวัน นั้นเอง ซึ่งก็เป็นกิจกรรมสำหรับไวรุ่นอยู่แล้ว มันทำให้เราสนใจในกิจกรรมมากขึ้น ไม่เบื่อไม่อยากง่วงในเวลาอบรม มีอะไรที่ท้าทายอยู่ตลอด ทำให้เรากล้าแสดงออกในระดับหนึ่งอยู่เหมือนกัน

  เราสร้างความสัมพันธ์ดีๆกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆต่างโรงเรียน ได้เข้าสังคมมากขึ้นที่มากกว่านั้นเราได้แลกเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างซึ่งกันและกัน แลกเปลี่ยนความรู้ความต้องการ และความเข้าใจกันมากขึ้น เราได้อยู่กับโรงเรียนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อจากโรงเรียนเดียวกัน ได้มีเพื่อนใหม่ที่ไกลออกไปอีก รู็จักคนมากขึ้นอีกต่างหาก และที่ๆเราไปมักจะมีความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นเสมอ พี่ๆสตาฟคอยความรู้ความช่วยเหลือ ความสะดวกสบายในการพักผ่อน ด้านอาหาร และอาหารว่าง เราไม่เบื่อเลยที่จะต้องตื่นมาแต่เช้าเพื่อเข้าห้องอบรมอีกครั้ง มันเหมือนแบบเป็นตัวกระตุ้นให้เราด้วยซ้ำ ทำให้เราอยากตื่นมาเจออะไรใหม่มากขึ้น เจอคนที่เราไม่รู้จัก คือโครงการนี้ดี

  ได้ทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยทำ ได้เรียนรู้อะไรมากมายจากวิทยากรผู้รู้ ได้แลกเปลี่ยนอะไรกับเพื่อนต่างโรงเรียน ได้ร่วมงานกับคนที่ไม่เคยรู้จักไม่คุ้นหน้ากัน ได้สร้างความรู้สึกดีๆให้กัน หอบเอาความรู้มาฝากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ให้ได้รับอะไรมากขึ้นจากนอกโรงเรียน ถ้ามีโอกาสก็อยากไปอีก.....

@โรงเรียนธาตุพนม

แข่งทักษะวิชาการ @59

  เป็นการแข่งทักษะวิชาการปีสุดท้ายอขงการเรียนระดับมอต้น มีความคิดถึงหนักมาก เพราะมอขึ้นมอสี่เราก็ไม่ได้ออกงานสายแดนส์เซอร์ ซึ่งวงค์ดนตรีของเราไม่ได้เป็นวงค์หมอลำซิ่ง ไม่แต่งตัวโปร์ ทุกๆเพลงที่เล่นที่แสดงมีความหมาย เราเต้นเพื่อสื่อความรู้ให้ผู้ฟังได้อินตาม นักร้อง นักดนตรี มีความสำคัญหมด

  ปีนี้หรือปีหน้าๆคงไม่ได้แต่งตัวสวยๆแต่งหน้าสวยไปออกงาน ไปประกวดในเวทีต่างๆ เพราะว่าโรงเรียนปัจจุบันที่ฉันเรียนอยู่นั้นไม่มีการทำวงค์ลูกทุ่ง ไม่มีคนทำ คนสนับสนุนเท่าไหร่ ไม่มีงบมาลงให้จัดกิจกรรมนี้ขึ้นเท่าไหร่ เลยไม่มีโอกาสจะได้ทำมันอีก มันกลายเป็นความผูกพันธ์ไปแล้ว คุ้นเคยกับเด็กกับวงค์ กับนักดนตรี กับครู พอหายหน้ากันไปนานก็แอบคิดถึงอยู่เหมือนกัน

  เห็นฉันไหม ฉันที่ยืนอยู่ตรงนั้น (แดูอ้วนมากเลย) เมื่อก่อนแดนส์เราค่อนข้างเยอะมาก แต่พอรุ่นฉันจบออกมาจำนวนแดนส์ก็ลดน้อยลง เพราะไม่ค่อยมีคนอยากจะทำ ไม่มีพี่ๆคอยมาให้กำลังใจ ช่วยเป็นแรงพลักดัน แต่ที่เด็กๆหรือเราๆทำ ก็เพราความชอบทั้งนั้น ทุกอย่างจะทำมันออกมาดีก็ต้องชอบก่อนเป็นอับดับแรก ผลที่ได้จึงจะออกมาดี เป็นที่พอใจของผู้ชมและตนเอง......



@บึงกาญ

ชิงช้าสวรรค์ @58

 ความฝันของหลายๆคนอาจจะเป็นเหมือนฉัน ที่อยากมีวีดีโอเป็นของตัวเองแล้วได้ลง ยูทูป และได้ออกทีวี เป็นเรื่องทที่น่าภูมิใจมากๆที่ครั้งหนึ่งฉันเคยไปในที่ๆใครหลายๆคนอยากจะไป ทำไปเห็นอยากเข้าไปศึกษาการทำงาน หลายๆคนอยากเข้าไปมีส่วนร่วมนั้น เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศไทยเลยก็ว่าได้ การที่เราได้มีโอกาสได้ไปยืนบนเวทีใหญ่ๆที่ใครๆก็ใฝ่ฝันอยากจะไปอยู่ ณ จุดๆนั้นอยู่แล้วมันเป็นคววามทรงจำอย่างหนึ่งที่มิอาจลืมได้ เพราะว่าความทรงจำนี้จะอยู่กับเราไปตลอด จนลูกจนหลานเราได้ดูเลยแหละเพราะ เปิดเข้าไปในยูทูป ก็มีให้ดู ไปที่ๆไหนคนก็รู้จัก

  อีกอย่างหนึ่งต้องขอขอบคุณครูผู้สอนดีๆที่คอยปรับนั้นปรับนี้จนทำให้พวกเราเก่งได้ถึงขนาดนี้ ซึ่งครูผู้สอนก็ไม่ใช่ที่ไหนไกล เป็นศิษเก่าของโรงเรียนนี้เอง ที่จบไปแล้วได้รับทักษะดีๆจากครูท่านอื่นมามาก เลยมาถ่ายทอดให้กับพวกเราซึ่งเป็นศิษปัจจุบัน จนเก่ง จนเต้นเป็น ครูอะไรหลายๆอย่าง สอนการใช้ชีวิตให้อยู่รอดในเมืองใหญ่ ความอดทน ตามหาความฝัน ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ ทำดีทำในสิ่งที่ถูกต้อง ถือว่าท่านเป็นครูที่ดีคนหนึ่งเลยก็ว่าได้

  ได้รู้จักเพื่อนๆพี่ๆต่างโรงเรียนด้วยแหละ พี่เขาเก่งมากเลยได้เข้ารอบชิงด่วยแหละ ถึงเราจะไม่ได้เข้าในรอบลึกๆแต่เพียงเท่านี้ก็ภูมิใจแล้ว ขอบคุณทุกโอกาสดีๆ......



@สตูดิโอเวิด์คพอยด์

ยามค่ำที่@ดงหลวง

  เวลาบ่ายๆเริ่มต้นขึ้น ตลาดขนาดเล็กก็เริ่มตั้งนำอาหารหลากหลายชนิดมาขาย ทั้งแกง ของสด ผักสด ของแห้ง ขายดิบขายดีตามๆกันไป เพราที่อำเภอดงหลวงเป็นขนาดเล็กมีที่ขายของอยู่ที่เดียว ตกค่ำมาใครๆก็ออกหากับข้าว หาของมาทำข้าวเย็น อำเภอเราเป็นอำเภอบ้านนอก ไม่มีอะไรมากมาย ตื่นเช้ามาออกไปทำงานจนค่ำจนดึก ออกไปตั้งแต่เช้าพอกลับก็ตะวันตกดินละ มีที่ๆเดียวที่ขายอาหารเย็น ลดเวลาการทำอาหารน้อยลง ของกินก็อร่อยๆทั้งนั้นเป็นของพื้นบ้าน ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลเพราะอำเภอเรา เป็นภูเขา ป่าไม้เยอะ ช่วงเห็ดออกดอกก็เก็บเห็ดมาขายบ้าง ผักหวานบ้าง หน้อไม้บ้าง เอาของที่เกิดตามฤดูกาลมาขาย ทั้งสดใหม่และอร่อยมาก

                                       
        #ร้านน้ำเต้าหู้อร่อยบอกต่อ พิกัด ตลาดหน้าโลตัสเอ็กสเพรนดงหลวง       
                                      
          #ร้ายขายทาโกยากิญี่ปุ่น อร่อยจนมาซื้อเกือบไม่ทันทุกวัน^^

  2 ร้านนี้ชาวดงหลวงไม่รู้จักคงเป็นไปไม่ได้เพราะทุกคนต้องมาซื้อติดไม้ติดมือกลับบ้านกันทุกคน มันเด็ดจริง น้ำเต้าหู้เครื่องเยอะมาก หอม หวาน มัน ส่วนทาโกยากิญี่ปุ่นไส้ปลาหมึก ก็แน่นมาก แป้งหอมกรอบกำลังดี น้ำมันน้อยอีกต่างหาก

 ไปคนเดียวไม่สนุกหรอกค่ะ อย่างนี้ต้องไปกับเพื่อนไปไหนไปกัน เลาะตลาด เลาะไหนไปไหนก็เพื่อนไว้ก่อน เพื่อนที่เข้าใจจะชวนไปไหนก็ไป จะไม่ทิ้งกัน รักเพื่อน รักษาน้ำใจเพื่อน ปลอบเพื่อน ให้ความปรึกษาเพื่อน อย่างนี้แหละดีที่สุดแล้ว การคบเพื่อนก็ต้องเลือกนะ เพื่อนดีมันก็พาเราดี ถ้ามันเลวก็อย่าไปคบมันเลย^^

  

  สุดท้ายจริงๆละ เพิ่งเปิดเองค่ะ เราไม่ใช่อำเภอในเมืองมีเท่านี้ก็ดีมากพอละค่ะ ทุกคนต้องเข้าที่ๆนี้เข้ากันทุกคนค่ะ ถึงจะเป็นอำเภอเล็กๆส่วนเล็กของประเทศ แต่ก็มีความอบอุ่นที่อบอวนอยู่ไปทั่วอำเภอ........




@อำเภอดงหลวง

คีตะราชัน@บุรีรัมย์

  เมื่อปีกลายนี้ในวันนี้(4 ธันวาค 2559) ทางโรงเรียนบ้านชะโนด2 ได้เดินทางมาแข่งขันที่จังหวัดบุรีรัมย์ ภายในการแข่งขัน "คีตะราชัน" เพื่อเป็นการโชว์ความสามารถและดนตรีของเด็กนักเรียนที่ไม่เกิน 18 ปีโดยประมาณ ซึ่งมีหลายโรงเรียนมากที่มาแข่งขัน ทุกปีทางจังหวัดบุรีรัมย์จะจัดการแข่งขันขึ้นเป็นประจำทุกปี เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองวันคร้ายวันพระประศูตของ รัชกาลที่ 9 และเป็นการให้เกีรติแก่ความสามารถด้านดนตรีของพระองค์

(รูปนี้เป็นการแข่งขันของ 2559)

 โรงเรียนบ้านชะโนด2 เป็นโรงเรียนขยายโอกาส คือ มีแค่ อ.1-ป.6 เป็นโรงเรียนที่เล็กนักเรียนน้อย มีนักเรียนแค่ 347 คนโดยประมาณ เด็กๆหรือแม้ตัวฉันเองชื่นชอบในการแสดงเล่นดนตรี แต่ที่โรงเรียนฉันทำไม่ใช่หมอลำซิ่ง หรือไปเต้นโชว์โป๊ แต่เป็นวงดนตรีลูกทุ่งวงเล็กๆที่มีครูแค่ 2 คนเป็นผู้บริหารวงทั้งวง
เด็กเรียนมีความตั้งใจมากเพราะตนเองชื่นชอบและรักที่จะทำมัน

ช่วยเด็กๆทำฉากทำพร็อป เพื่อนำไปแข่งขันที่บุรีรัมย์ ปีนี้ได้มาเป็นแค่พี่เลี้ยงพี่สตาฟ ช่วยเด็กๆ ไม่ได้ขึ้นบนเวทีขึ้นไปแสดงด้วยแอบใจหายเหมือนกัน พี่ๆอดหลับอดนอนเพื่ออยากให้ของที่เด็กๆต้องใช้ออกมาสวยงาม

                               (รูปปัจจุบัน 2560)
 เด็กๆทำออกมาดีมาก กรรมการชมอย่างไม่ขาดสาย เด็กเรามีน้อยและตัวเล็กมาก แดนส์เซอร์อายุ 9-13 ปีเท่านั้น ซึ่งไปแข่งขันนั้นโรงเรียนอายุแข่งขันน้อยที่สุด เด็กตัวแค่นี้ทำได้ถึงขนาดนี้ก็เก่งมากแล้ว ฉันจบจากโรงเรียนบ้านชะโนด2 แล้วจึงไม่ได้เข้าร่วมด้วย แต่ก็มีส่วนร่วมทำความสำเร็จของเด็กๆก็ดีใจแล้ว ทำทุกวันให้ดีที่สุด.....




@บุรีรัมย์

นัดซิ่งที่@บุรีรัมย์

           

                                         (ภาพนี้ถ่ายเมื่อวันที่ 3/12/60)
  ปกติแล้วฉันอยู่ที่จังหวัด มุกดาหาร แต่ในที่นี้ฉันได้ไปทำการแข่งขันที่จังหวัด บุรีรัมย์ ซึ่งทางจังหวัดบุรีรัมย์ได้จัดตัวเข้าชมการแข่งขันรถที่สนามไอโมบายสเตเนียม ได้จัดตั๋วฟรีให้มั้งหมด 50 ตั๋วฟรี ซึ่งเป็นการแข่งนัดพิเศษของทางสนามเลยก็ว่าได้ สนามใหญ่โตมโหลานมาก บรรจุผู้ชมได้เกือบ 1000-2000 คนเลยทีเดียว ถ้าบรรจุคนได้มากขนาดนี้แสดงว่ามันใหญ่มากจริงๆ ฉันตื่นเต้นมากเพราะเป็นครั้งที่ได้เข้าไปดูแบบติดขอบสนาม ซึ่งคนทั่วๆไปอาจจะไม่ได้รับโอกาสดีๆแบบนี้ก็ได้ ที่ได้ตั๋วฟรีและได้ไปเที่ยวอีกต่างหาก
                                           
                                         
 คนเข้าดูเยอะมาก ที่จังหวัดบุรีรัมย์ สนามแห่งนี้ถือเป็นแลนด์มาคเลยก็ว่าได้ มันเป็นเหมือนศูนย์ของชาวจังหวัดบุรีรัมย์เลยที่เดียว สนามแห่งนี้มีทั้ง สนามแข่งบอลที่ใครๆก็รู้จักดี มีสนามแข่งรถ มีลานกว้างๆให้ชาวบุรีรัมย์เข้าไปทำกิจกรรมได้ตามสบาย ได้ไปในที่ต่างๆได้พบเจอผู้คนมากมาย ได้เปิดโลกให้กว้างมากขึ้น เข้าใจสังคมมากขึ้น เข้าหาคนอื่นมากขึ้น

               

@บุรีรัมย์

5ธันวา "คนบนฟ้า"

   ครอบครัวของฉันขาดหัวหน้าครอบครัวมากว่า 3-4 ปีแล้ว เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันรัก ฉันรักเขามากเขาทำให้ฉันได้ทุกอย่าง ฉันอยากได้อะไรผู้ชายคนนี้จะหามาให้แต่เขาไม่บ่นว่าเหนื่อยเลย เขามีความสุขเวลาที่ฉันกินอิ่มนอนหลับอยู่สบาย ทั้งๆที่ฉันก็รู้ว่าเขาเหนื่อยเพราะฉันแต่พอตอนนั้นฉันไม่แบ่งเบาผู้ชายคนนั้นเลย ฉันอยู่กันแค่ 3 คนแม่ลูกที่ขาด"พ่อ" เราทั้ง 3 คนต้องเข้มแข็งและอดทนในวันที่ไม่มีเขา แต่มีอีกผู้ชายคน 1 ที่คอยช่วยเหลือฉันอยู่ข้างฉันเขาก็เหมือนพ่อของฉัน เขาเป็นทั้งพ่อและพี่ชายแสนดีของฉัน ฉันรักเขาไม่แพ้ฉันรักพ่อของฉัน
                                                            
                         
  เขาทั้งสองคนนี้ เป็นคนที่รักฉันมาก ดูแลฉันตั้งแต่ยังเล็กๆ เวลาฉันป่วยเขาสองคนนี้จะคอยดูแลฉัน เขาสองเป็นฉันตลอดเขาไม่ปล่อยให้ฉันเป็นอันตรายแน่นอน ผู้หญิงคนนี้ทำหน้าที่แทนพ่อของฉันได้ดีมาก เชาทำให้ฉันมีความสุขได้ทุกวัน ผู้ชายคนนี้เมื่อฉันเป็นอันตรายเขาคนนี้แหละที่คอยอยู่ข้างๆฉัน ไม่ปล่อยให้ฉันต้องทนเจ็บปวด ฉันรักพวกเขาและพวกเขาก็รักฉัน
 

  ฉันเป็นคนไม่มีพ่อ พ่ออยู่กับฉันนานเท่านี้ พ่อทำดีที่สุดแล้ว ฉันยังอยากดูแลท่านไปนานๆ พ่อของฉันป่วยเป็นโรคไตวายทั้งหมด 10 ปี เพราะงั้นแสดงว่าฉันเกิดได้ 3 ปีพ่อของฉันก็ล้มป่วย ซึ่งฉันได้รู้แบบนี้ฉันเป็นคนทำให้พ่อฉันป่วยขนาดนี้หรอ 2 ปีสุดท้ายที่พ่อจะอยู่กับฉัน พ่อของฉันอาการทรุดหนักมาก เครื่องในใกล้ตายหมดแล้ว เพราะพ่อของฉันทำงานหนักเพื่อหาเงินให้ฉันไปโรงเรียนมีอย่างคนอื่นมีไม่ให้ฉันลำบาก ทั้งหมอและทั้งกำลังใจก็ยื้อพ่อไว้ไม่ได้ พ่อเหนื่อยมามากพอแล้ว ตอนนี้พ่อคงหลับสบายคงคอยดูวันที่ลูกอย่างฉันได้ดี คำ1 ที่พ่อเคยพูดและอยากให้ฉันทำให้พ่อดูก็คือ "พ่อจะอยู่ให้จนถึงวันรับปริญญาของลูก พ่ออยากเห็นวันที่ลูกได้ดี ที่พ่อทำพ่อทำให้ลูกน่ะ" พ่อสร้างบ้านที่อบอุ่น พ่อทำสวนยาง ทำให้ทุกอย่างให้มันสะดวกสบาย และแล้วพ่อก็จากพวกเราไป ไม่มีอะไรจะเสียใจเท่านี้แล้ว ลูกจะทำให้ได้น่ะพ่อ ลูกรักพ่อน่ะ^^  #อยากฝากถึงทุกคนที่ยังมีพ่ออยู่ดูแลท่านและเอาใจใส่อย่าให้ท่านเหนื่อย พอไม่มีท่านแล้วพวกคุณจะเสียดายไปตายชีวิตที่ไม่เคยแบ่งเบาอะไรท่านเลย....




@การจากไปที่ไม่มีวันหวนคืน                                                                     
   

วันเอดส์โลก

  ในวันที่ 1 เดือนธันวาคม ของทุกปีจะเป็น "วันเอดส์โลก" ซึ่งทางอำเภอดงหลวงของเราก็ให้ความสำคัญกับกิจกรรมนี้เช่นกัน ทางอำเภอดงหลวงของเราก็ได้จัดกิจกรรม วันเอดส์โลกเช่นกัน เพื่อให้ความรู้และแนะนำการป้องกันจากโรคเอดส์ วิธีรักษา ทำความเข้าใจกับเอดส์ให้มากขึ้น

                                (ภาพนี้ถ่ายเมื่อวันที่ 1/12/60)
  โรงเรียนของเราก็ได้ไปเดินรณรงค์วันเอดส์โลกเช่นกัน มีทั้ง วิทยาลัยการอาชีพก้านเหลือง โรงเรียนบ้านโสก และโรงเรียนบ้านเปียด หลายๆโรงเรียนมาร่มกันก็ได้พบเจอเพื่อนใหม่ๆมากขึ้น เราเริ่มตั้งขบวนตั้งแต่ 8.30 ของวัน เสร็จกิจก็จะเที่ยงพอดี

 วันเอดส์โลก ประเทศที่พบโรคเอดส์เป็นประเทศแรกคือ สหรัสอเมริกา ซึ่งพบในเพศชายก่อนเพราะชายคนนั้นเป็นคนรักร่วมเพศซึ่งชายคนนี้มีเพศสัมพันธ์กับเพศเดียวกัน จึงมีการติดเชื้อ HIV เกิดขึ้น และเชื้อ HIV แพร่มาถึงประเทศไทย ก็เป็นเพราะเพศชายเช่นกัน ที่ชายคนที่ไปเรียนที่สหรัสอเมริกาและได้มีเพศสัมพันธ์กับเพศเดียวกันเช่นกัน จึงติดเชื้อและมาแพร่ระบาดทั่วโลก ณ ตอนนี้
  เชื้อ HIV มี 3 ระยะ ถ้าอยากรู้ว่าติดเชื้อไหมเชื้อต้องอยู่ถึง 3 เดือนถึงจะตรวจพบว่าเป็นเอดส์ เอดส์จะอยู่ได้ถึง 10 ปี และเอดส์ติดต่อจาก การมีเพศสัมพันธ์ การฉีดยาโดยใช้เข็มเดียวกัน ทางเลือด ทางแม่สู่ทารก (ผู้เป็นสู่ผู้ไม่เป็นเอดส์)

  โรงเรียนดงหลวงวิทยาก็ได้รับมอบหมายให้ทำการแสดง 1 ชุดเพลง และทางทีมจัดงานก็จัดการประกวด มีสคอนดอมท์ คือ นางงามถุงยาว (เพศทางเลือก) กิจกรรมนี้จบลงด้วยดีและความสนุกสนาน สนับสนุนกิจกรรมนี้ค่ะ^^.....



@ที่ว่าการอำเภอดงหลวง