ฉันชื่อ นางสาวชนากานต์ จิตอามาตย์ อายุ 16 ปี ฉันมีพี่ชาย 1 คน ชื่อนาย ธนกฤต จิตอามายต์ อายุ 21 ปีโดยประมาณ เราเกิดจากพ่อคนเดียวกันแม่คนเดียวกัน เราห่างกันประมาณ 7 ปี เราไม่ค่อยจะถูกกันหรอกค่ะ เราตี เราทะเลาะกันตลอด เพราะฉันเป็นผู้หญิงพี่เขาเป็นผู้ชายเลยอารมณ์เข้ากันไม่ค่อยได้ ผู้ชายจะชอบเล่นแรงแต่ผู้หญิงชอบเล่นตุ๊กตา ตอนเด็กเราไม่ค่อยจะถูกกันตอนนี้ก็เช่นกัน พ่อของเรา 2 คนเสียไปเมื่อประมาณ 3 ปีก่อน เราอยู่กันอย่างไม่พ่อตลอด 3 ปีที่พ่อจากไป เรามีแม่มีพ่อคนเดียวกัน พ่อฉันเป็นโรคไตวาย จึงทำให้เสียชีวิต เราต่างรักพ่อมาก แต่พี่ฉันเกเร ชอบต่อยตีกับคนอื่น หัวแข็ง ไม่ฟังคำสั่งสอนของใคร พ่อและแม่ทั้ง 2 ต่างป่วย จึงมีความท้อกับพี่ชาย ต่างหนักใจกับลูกชาย พี่ฉันติดยา เรียนไม่จบ ม.6 โกหกเอาเงินกับแม่บ่อยๆ ทำแม่เสียใจหลายครั้ง แต่ไม่เคยสำนึก
ผลสุดท้ายคือพ่อของเราเสีย พี่เสียใจมาก รู้สึกว่าตัวเองยังไม่ทำอะไรให้พ่อดีใจบ้างเลย พี่ของฉันจึงขอบวช 7 วัน บวชให้พ่อที่ไม่มีโอกาสจะได้ดูจะได้เห็นลูกชายนุ่งเหลืองห่มเหลือง แต่พ่อคงรับรู้อะไรไม่ได้ ถ้าพ่อเห็นลูฏชายใส่ผ้าเหลืองคงจะดีใจและตื้นตันมากแน่ๆ มันเป็นสิ่งที่พ่ออยากเห็น อยากกราบลูกชายในฐานพระ มันเป็นสิ่งที่พ่อและแม่ทุกคนหวังว่าจะมี แต่พ่ออยู่ไม่ทันเห็นแล้วสิ พี่ชายก็สำนึกช้าไป ถ้าพ่อไม่เสียมันคงไม่สำนึก สำหรับใคร ลูกชาย ลูกหญิง ก็จงทำดีกับท่านตอนที่ยังอยู่ทำให้เต็มที่ที่สุด แล้วจะไม่มาเสียดายทีหลังว่าเรายังทำได้ไม่มากพอ....
@เมื่อพี่ฉันบวช
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น